Ick weit ein Land – Korten för Meck-Pomm

As ick so öwer de Korten ut Frankreich nahdacht hew, dor is mi infulln, dat ick joar ook eens ’n poor Korten makt hew – för min schönt‘ Meck-Pomm‘!

Dat is nu all över’n Johr her. In de Berufsschaul ha’n wie de Upgaav fief Postkorten för Meck-Pomm tau maken. Sei sullen as een Set tausammenspähln.

Ierst ha‘ ick gor keen rechte Idee. Jümmer’s dat Gliecke up de Korten (wie ut Frankreich), Rägenbagen, Schipp und Lüüd. Dat’s langwielig. Un as ick so nahdacht hew, dor föllt mi de Sprak in – dat Plattdüütsch. Gliek hen taun Bäukerschapp un in de plattdüütschen Riemels schmökert. Nah een Daag mit seuken ha‘ ick wat funn: Ick weit ein Land, dat mi geföllt …

„Ick weit ein Land, dat mi geföllt“

Annegret Pautsch, nah Felix Stillfried

Ick weit ein Land, dat mi geföllt,
dat mi geföllt von Harten.
Dat mi mit dusend Kedden höllt,
alltied in Freud un Smarten.

Dit platte Land mit Barg un See,
mit Veih un gröne Wälder,
ick leiv de Wischen un dat Kuurn,
up all de groten Feller.

Hier steiht min Huus, hier lacht min Kind,
hier heff‘ck to daun, to warken.
Hier drink ick Wien, hier heff ick Frünn,
dorvon will ick nich laten.

Dat över Huus un Kind un Mann,
an jeden niegen Morgen,
de witte Duuv ok fleigen kann,
dorvör gilt all uns Sorgen.

Diesse vier Stropen passen bannig gaud up min Meck-Pomm. Nu wier dor noch eene Sack, ‚t sulln joar fief Korten warden. So hew ick mi an een fieft und letzt Strop ransett:

Ick lad‘ ok di in disset Land,
kumm her an min Siet, kumm, kumm,
mit‘ Rad bet an de Wadderkant,
ick wies di min Meck-Pomm‘!

Noch ’n poor Biller, de tau den Text passen, ahns ’n bedden schnieke maken und fardig sünn sei – de Korten.

Postkarten_Seite_01.jpg Postkarten_Seite_03.jpg Postkarten_Seite_05.jpg Postkarten_Seite_07.jpg Postkarten_Seite_09.jpg