Ich habe dieses Jahr einen Beitrag beim plattdeutschen Schreibwettbewerb "Vertell doch mal" eingereicht. Das Thema war "Ünner de Sünn" (unter der Sonne). Leider hat es meine Geschichte mit dem kleinen umgekehrten Vampir nicht unter die Gewinner geschafft.
Entwicklung der Geschichte
"Kontraste funktionieren" sage ich mir oft. Als ich im Kommentarbereich einer IT-Community auf den Begriff "umgekehrter Vampir" gestoßen bin, hat es für mich bei dem Wettbewerbsthema "klick" gemacht. Schnell waren die Eigenschaften eines verdrehten Vampirs klar: Nur im Spiegel zu sehen, mag keine Dunkelheit, liebt Knoblauch und so weiter.
Da ich eine leichte Geschichte erzählen wollte und sie - nach den Auflagen des Wettbewerbs - kurz sein sollte, habe ich den Stil einer Kindergeschichte gewählt. Außerdem war ich durch das Vorlesen für diverse Ziehkinder mit dem Stil vertraut.
Mein kleiner umgedrehter Vampir trägt den Namen "Jure". Hier war der erste schriftlich erwähnte Vampir "Jure Grando" die Quelle meiner Inspiration.
Zum Thema "ünner de Sünn" passt, auch aufgrund des Zeitgeistes, eine Solaranlage gut in die Geschichte.
Ein kleiner Rahmen, mit einem seichten Auf und Ab für den Protagonisten, hat sich schnell ergeben. Und schon ist die Geschichte fertig.
Viel Spaß damit!
De verdwarste Vampir
De Kinner gahn jümmers nah Jure taun spähln. He lifft in dat oll Huus an Rand vun' Uurt. Dat's man dull in dat Huus! Dor sün Schapp' mit oll Dinger un Antüch. Fingelinsch' Gerät, gediegen Biller un möschige Böker sün' överall. Jure het jümmers Tied un Fliet taun Spähln. Tosamen is dat en groten Jux. In Verkrupen un Ticken spähln is Jure de Meester. Denn hei is 'n verdwarsten Vampir!
Du seihst em nich, nur sien Schatten un Scheem. Awer in Spägel, dor lacht hei jümmers un sin Oogen strahln so froh!
Wenn't düüster wat un de Kinner tohuus gahn, is Jure allein int' oll Huus. Un dat maag hei nich. Dat Düüster künn hei gor nich lieden nich. Dor is dat so kollt un dump um em. Dorüm makt hei't Licht an. Enerwaarnswo vun kriggt dat oll Huus Stroom.
Doch eens Avend blifft düüster in't Huus. De Stroom is ut. Jure söggt sien Taschenlamp und redd sik dörch de ewig lang Nacht.
Nächst' Daggs verfiern sik de Kinner. De Schatten un Scheem vun Jure sün' bald nich miehr tau seihn. In Spägel is hei ganz grugelig leeg un fahl. Ook het hei keen Lust mit sei tau spähln. As Jure sei vun siene Nacht vertellt un verklort woans hei dat Düüster mit de Taschenlamp verdrieven möt, dor föhln all Kinner mit em mit.
Sei drägen em in' Gorden. Mangt dat hoog Gras un de bunt Bloom liggen sei all daal un drinken Knoovlookbruus. Dat sleit an!
De Sünn keddelt de Nees un sei överleggen: Dat möt doch an gahn, Jure tau helpen. “Jure brukt de Sünn.” seggt de een. “Avers bi Nacht givt' keen Sünn nich!” seggt de anner. “Wi möten de Sünn in de Nacht bring'!” menen sei dann. Ja nu woans?
Tau ierst tuscheln twee Kinner mit'nann, up eins jümmers miehr. Jure künn' sei gor nich orrig verstahn. Up mal kriegen de Kinner dat grienen un stahn up. “A'tschüß, bet gliek Jure!” ropen sei. Jüstament sün all Kinners dörch dat Lock in de Heeg vun Gorden krupen un wegg.
Verwunnert fraggt sik Jure “Wull'n sei nu nich miehr mit mi spähln?”. Trurig geiht sien fahl Schatten un Scheem in Gorden up un dahl. Hei geit dat Knoovlookbeet mit Water ut de Kann; kiekt de Vagels an Häben ünner de Sünn, un up de Telken vun Appelboom, tau.
Jüst as Jure kieken wull, of de Stroom in't Huus villicht nich doch wedder dor is, ruschelt's in de Heeg vun Gorden.
All de Kinner sün wedder trüch un hebben ‘n lütt Koor dorbi. Drinn liggt ’n Kasten mit Knöp, manig Kavels un ne swatt' Platt. Dree Kinner marachen de Koor dörch den Gorden, hen taun Huus. Dat seiht swaar ut!
Nu is ‘n grot Dörenanner um Jure. Twee grote Kinner kladdern över den knastigen knubberigen Appelboom up’t Vördaak vun't oll Huus. Mit'n Reep trecken sei de swatt' Platt dorup. Anner Kinner verswinnen mit de Kavels in't Huus. Een grot Gesabbel, Palaver un lütt Striet. Dunn steiht de Kasten mit de Knöp in Gang bi de Döör. De Kavels vun't Huus gahn dorin un een geiht nah budden, rupp upt' Vördaak, tau de swatt' Platt.
“Fardig!” ropen de Kinner. “Nu, hest du de Sünn ook bi de Nacht, Jure!” seggt een vun de Kinner. 't drückt up een Knoop an den Kasten in' Gang. In't Huus gahn all Lichter un Lampen an!
“Padautz! Een Wunner!” meent Jure krüüzfideel. Sien düchtig Schatten un Scheem danzen up de Eerd.
“Dat's man blot uns olle Sünnanlaag.” verklort dat Kind nah'n Kasten in Gang. “De swatt' Platt up't Vördaak mokt Stroom ut de Sünn. Un de Kist hier verdeelt dat in Huus.”. Jure un all Kinner hüren tau. “De Wunnerkasten spiekert den Stroom liekes. So hest du de Sünn ook in de Nacht.”. Dor klarrt sik de Schatten vun Jure an Kopp. “Hä?” fragt hei. “Na, gliek lieks. De Stroom ut de Sünn ward in de Battrie spiekert. Dat lött dann dien Lampen lüchten, in Düüstern.” verklort dat Kind tau enn.
Dorahns verstahn sei's un juchen för Freu'. Jure an meesten!
Den Rest vun Daag spähln sei all Verkrupen un Ticken in Gorden. Jure is dor Meester. Denn hei is 'n verdwarsten Vampir!