In den een orrer annern Moment gift dat keen Gaud un keen Leeg. De Ding de sünd nur, so as wie sei sünd. Ahns is!

För mi is de Familie een wichtige Sack. So, as wie de Kapell Faithless up ehrn Album „No Roots“ seggen.

Keen Wörteln, kenn Bohm, keen Familie, keen mi.

No Roots, No Tree, No Family, No me.

Min Grootvadder is för mi jüst immer de een wesst, denn ick as den Stamm för min Familie seihn hew. In mine Kindsoogen wier hei een Baar von Mann, groot un stark. Flietig un klaug, künn drinken as wie tein Russen, ha‘ Humor un jümmers ’n flotten Sprook dorbie. Hier wier as Murer in hell Rostock unnerwegens. Hett all Hüüs in Warnemünn‘ buugt und den Zoo ook.

Mit mi het hei bannig fähl Fleiger un Schipp ut Holt buugt un taun schlapen hett hei mi Läuschen ut de Tied vertellt as hei lütt wier. Ick wier giern mit em tausammen.

So hew ick em seihn as ick lütt wier un so is dat ook hüt noch.

Ook wenn hei dorsitt und liggt, nix tau vertelln hett, nix weit un jüst töwt. Up wat hei töwt, dat weit de hele Familie. Hei is nich mier de Kierl, denn ick mit mine Kindsoogen seih. Hei is all wiet wegg, sin Blick nur aw un tau bie uns.

Bien A’Tschüß seggen kickt hei mi dann so an. Mit sin Oogen as wie de von‘ lütt Jung. Höllt mi kott för immer fast un grient ’n beden. Dann is hei bie mi. Un jede‘ Mal is mi wie as wenn’t dat letzte Mal is, dat wi uns ankicken.

Hüt is hei nu inschlapen. Min Grootvadder is nich mier!

Dat deit mi weih, nemmt mi de Luft. Min Stamm is wech.

Awer’t is nich leeg … dat’s jüst wie ahns … ahns is.